Κεραυνός εν (αν)Αι(ρυ)θρία

                                            
    του  Θύμιου  Γεωργόπουλου  

η  «πινακοθήκη» και η  «εργαλειοθήκη»

Μπορεί ο σημερινός υπέρτιτλος να φαντάζει άκρως σουρεαλιστικός, αλλά  μακριά από μένα  κάθε πρόθεση εκκεντρισμού.  Ισχυρίζομαι ότι η τιτλοφόρηση δεν είναι παρά η, έστω αδόκιμη, αποτύπωση  μιάς ακραίας σουρεαλιστικής πραγματικότητας που οι «επιβήτορες» - ηγήτορες, μας  επιφυλάσσουν. 

Και  εξηγούμαι:

Ήδη από την αρχή της κρίσης όλες οι Κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά)  εφάρμοσαν, και συνεχίζουν, σωρεία  πολιτικών που χαρακτηρίζονται από την  μνημονιακή επιβολή, την εντεινόμενη αγριότητα και την κατακρεούργηση κάθε έννοιας δικαίου ή απλώς αυτονόητου.  Κοινός παρανομαστής όλων αυτών των πολιτικών είναι ότι εφαρμόστηκαν, σε παγκόσμιο επίπεδο, για πρώτη φορά στον τόπο μας.  Έχει γραφτεί άλλωστε ότι η Ελλάδα αποτελεί το πεδίο  ενός ευρύτερου «πειράματος», τα αποτελέσματα του οποίου θα καθορίσουν  το ακριβές σημείο τήξης των αντιστάσεων ενός λαού, ώστε στο εγγύς μέλλον να εφαρμοστούν τα αντιστοίχως αναλογούντα και σε  άλλους.

Οι Κυβερνήσεις μας λοιπόν εκτελούν ένα προσχεδιασμένο πείραμα.  Ακριβώς όπως ο «Θείος»  Ιωσίας  Τέριγκτων που διάλεξε, τυχαία, δύο μεταξύ τους άγνωστους νέους,  τον Αντρέα Ντενιέ και την Αλίντα Πασκουάλε,  για να τους καταστήσει (δήθεν)  μοναδικούς κληρονόμους, της (δήθεν) αμύθητης περιουσίας του, στο γνωστό θεατρικό έργο του Νίκου Τσιφόρου «Η πινακοθήκη των ηλιθίων».

Φυσικά για την εκτέλεση κάθε εργαστηριακού πειράματος, απαιτούνται κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες και ειδικές παραδοχές, που, σπανιότατα, βρίσκουν εφαρμογή στην πραγματική ζωή.  Γι’ αυτό άλλωστε και η αναφορά στα αποτελέσματα τους συνοδεύεται από το συντομογραφικό  «υπό κ.σ.» (δηλαδή « υπό  κανονικές συνθήκες»).

Έτσι και κατά την εκτέλεση του δικού μας «πειράματος», της «πινακοθήκης των ηλιθίων (Ελλήνων)»,  είναι  αναγκαίες κάποιες ειδικές παραδοχές.

Κατά σειράν: 

Η απαρέγκλιτη  εφαρμογή των μέτρων οδηγεί σε success story.

Το success story σε πρωτογενές πλεόνασμα. 

Το πρωτογενές πλεόνασμα στο τέλος των μνημονίων.

Οσονούπω λοιπόν (πριν τον Μάϊο) τελειώνει το μνημόνιο  (κι άσε τον ΣΥΡΙΖΑ να σκούζει ότι θα  το «σκίσει», άμα γίνει Κυβέρνηση).

Επειδή όμως η πραγματική ζωή δεν  αποτυπώνεται με αστερίσκους (*) και «υπό κ.σ.»,  ακόμα και οι «σύμμαχοι» σαρκάζουν με το success story, αμφισβητούν το «πρωτογενές πλεόνασμα» και εγγράφουν (οι Τροικανοί) εκθέσεις για ένα τεράστιο «χρηματοδοτικό κενό την διετία 2014 - 2015» που απαιτεί την άμεση λήψη νέων, σκληρών και οριζόντιων μέτρων: Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας στο λιανεμπόριο, πώληση μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων εκτός φαρμακείου, κατάργηση των «εισφορών υπέρ τρίτων», επέκταση της σήμανσης «φρέσκο γάλα»  και στο παστεριωμένο κ.λ.π.

Νέο μνημόνιο δηλαδή;

Ναι αλλά μη το φωνάζεις. Μπορούμε να το ονοματίσουμε αλλιώς.  Ας πούμε…..ας πούμε…… «Εργαλειοθήκη»…..πώς σου φαίνεται;   Πολύ «λαϊκό» ε;  Μπορούμε όμως  να του δώσουμε κάποια αίγλη. Θα το ονοματίσουμε «Εφαρμογή συστάσεων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ,  για την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας»!!! Τέλειο; Μην ξεχνάς σε ποιούς  απευθυνόμαστε.  Στην «πινακοθήκη των ηλιθίων».

Υ.Γ.   Για  όσους  δεν  γνωρίζουν   το τέλος   της  Ιστορίας  του  Ν. Τσιφόρου, 

          ενημερώνω  ότι  οι δύο  νέοι κατέστρεψαν  το «πείραμα» του «Θείου» 

          Ιωσία     Τέριγκτων,    καθώς     στο   τέλος   αγαπήθηκαν   σφόδρα.    Η       

          αληθινή  ζωή   και   πάλι  θριάμβευσε.

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" της Καλαμάτας  στο φύλλο του ΣΚ  15/3 & 16/3/2014