Ανάγκες και προτεραιότητες στο Δήμο Χαϊδαρίου

Από Σεπτέμβριο αναλαμβάνει νέα Δημοτική αρχή στο Χαϊδάρι. Είναι νομίζω η στιγμή και η ανάγκη να ξαναθυμηθούμε κάποια από τα μεγάλα προβλήματα και κάποιες από τις προτεραιότητες της πόλης μας.

Σε μια περίοδο κατά την οποία η νέα κυβέρνηση θέτει βάσει των προγραμματικών της διακηρύξεων φαινομενικά νέους στόχους, αλλά σίγουρα σε μια εντελώς διαφορετική από την έως τώρα κατεύθυνση. Οι προτεινόμενοι στόχοι δεν φαίνεται να διευκολύνουν καθόλου την λειτουργία των δήμων, αντιθέτως φαίνεται να προσθέτουν επιπλέον βάρη της κεντρικής εξουσίας στην τοπική αυτοδιοίκηση (βλ. πιθανή είσπραξη ΕΝΦΙΑ) με παράλληλη μείωση των δαπανών και την πρόσληψη προσωπικού βασισμένη στο 1 προς 5.

Οι νέες δημοτικές αρχές φαίνεται να βρίσκονται σε μια κινούμενη άμμο. Η επικοινωνία και η συνεννόηση των δημοτικών αρχόντων με τους πολίτες, η συνεργασία μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων με βάση το κοινό καλό σε συνδυασμό με το  καθιερωμένο από την προηγούμενη κυβέρνηση σύστημα της απλής αναλογικής. Τα αναφερόμενα παραπάνω είναι οι γενικές αναγκαιότητες που όμως θα τα βρούμε ως πολίτες μπροστά μας, διότι η αναγγελλόμενη πολιτική της νέας κυβέρνησης διόλου δε λύνει τα προβλήματα, αντιθέτως κατά τη γνώμη μου δημιουργεί νέα. Η επιλογή των πολιτών δε στην Περιφέρεια μπορεί να είναι γενικώς σεβαστή, αλλά με τη σειρά της κινείται σε διαφορετικό μήκος κύματος από την απελθούσα και θα αποδειχθεί αν τελικώς είχαν οι πολίτες δίκιο.

Αλλά ας επικεντρωθούμε στην πόλη μας. Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη είναι:

• Το κυκλοφοριακό. Αφορά τόσο στην κυκλοφορία των οχημάτων, όσο και την κυκλοφορία των πεζών.  Το πρόβλημα γιγαντώνεται με την κακή χάραξη των οδών μονής και διπλής κυκλοφορίας με την ανυπαρξία πεζοδρομίων για την κίνηση των πεζών με την αλόγιστη φύτευση δένδρων στο κέντρο της πορείας της κίνησης του πεζού και την παντελής αδυναμία κυκλοφορίας ΑΜΕΑ. Επιπλέον η ενοικίαση και πιθανώς η καταπάτηση από τα καφέ του πεζόδρομου στην Καραϊσκάκη δημιουργεί επιπλέον προβλήματα.

• Η πολεοδομική σχεδίαση. Αφορά την κατασκευή πεζοδρομίων, χωροθέτηση πεζογεφυρών, διάνοιξη εξόδων-εισόδων πόλης, δημιουργία χώρων στάθμευσης. Όταν μιλάμε για πολεοδομική σχεδίαση αναφερόμαστε σε μια ολιστική αντιμετώπιση. Δε είναι δυνατόν να εξυπηρετείται για παράδειγμα το Δάσος από δυόμιση εισόδους εξόδους. Ο πληθυσμός είναι αυξανόμενος και είναι ανάγκη διάνοιξης περισσότερων εισόδων, υπογειοποιήσεων οδών και επαναχωροθέτηση της πεζογέφυρας στο παλατάκι ώστε να μην βλάπτεται το ιστορικό μνημείο και τοπόσημο της πόλης μας. Η δημιουργία χώρων στάθμευσης με τη ταυτόχρονο έλεγχο της δημιουργίας χώρων στάθμευσης ανά κατοικία

• Συγκοινωνιακό, το Μετρό στην πόλη μας. Αφορά στην ένταξη και στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση γραμμής μετρό για την εξυπηρέτηση των πολιτών σε σημαντικά σημεία της πόλης, όπως στο Αττικό νοσοκομείο. Το Χαϊδάρι έχει αφεθεί από παλιά εκτός του σχεδιασμού στάσεων ή γραμμής του Μετρό. Δημιουργούνται έτσι τεράστια προβλήματα στάθμευσης (για παράδειγμα στο Αττικό νοσοκομείο) Εξομάλυνση των συγκοινωνιακών γραμμών με περισσότερες συνδέσεις για Αγ. Μαρίνα, Πειραιά, Περιστέρι και δημιουργία  Δημοτικής συγκοινωνίας. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει συνεχής πρόσβαση με τη συγκοινωνία στους σταθμούς της Αγ. Μαρίνας. Η δημιουργία δημοτικής συγκοινωνίας θα υποβοηθήσει στο στόχο να διευκολύνουμε τους πολίτες να κινούνται με τα μέσα μαζικής κυκλοφορίας.

• Σκουπίδια. Αφορά στο πως θα γίνει η διαχείριση ώστε η πόλη να είναι καθαρή και πως θα προχωρήσει σχεδιασμένα η ανακύκλωση. Η διαχείριση των σκουπιδιών με ανακύκλωση πρέπει να γίνεται σε δυο στάδια. Το πρώτο είναι η παιδεία που αφορά στην ανακύκλωση και η δεύτερη είναι η ανάπτυξη κάδων εναπόθεσης σκουπιδιών ανά υλικό σε όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις.

• Ελεύθεροι χώροι. Αφορά στη διαχείριση των ελεύθερων χώρων με δημιουργία παιδικών χαρών και παρόμοιων πάρκων. Οι παιδικές χαρές είναι λίγες και πεπαλαιωμένες. Η εστίαση να δίνεται προτεραιότητα στο κέντρο είτε του Δάσους είτε στην Καραϊσκάκη, άντε και σε δυο γειτονιές ακόμη είναι παράλογο. Μικρότερου μεγέθους εγκαταστάσεις μπορούν να δημιουργηθούν σε πολλές θέσεις στην πόλη.

• Δημιουργία πράσινων χώρων. Η δενδροφύτευση έχει μείνει κενό γράμμα. Τα λουλούδια εποχής  σε πλατείες και πάρκα απλά δεν υπάρχουν. Τα δέντρα πολλών χρόνων ένα-ένα πέφτουν με τεράστιους κινδύνους.

• Ακίνητα του Δήμου. Η διαχείριση των ακινήτων πρέπει να αποτελέσει κορυφαία επιλογή ώστε να αποδοθούν στους πολίτες λύσεις προς το δημόσιο συμφέρον. Όταν λέμε δημόσιο συμφέρον κατά τη γνώμη μας δεν είναι απαραίτητο τα ακίνητα να δίνονται και μόνο σε δημόσιες δομές, αλλά και σε ιδιωτικές οι οποίες όμως στόχος δεν θα είναι να αποφέρουν μόνο χρήμα, αλλά και παραγόμενο έργο το οποίο θα είναι προσανατολισμένο προς το κοινό καλό. Για παράδειγμα η παραχώρηση ενός χώρου με το ανάλογο αντίτιμο ενοικίου σε μια θεατρική ομάδα είναι θεμιτό, αφού το παραγόμενο έργο θα αποτελεί ενίσχυση της πολιτισμικής δραστηριότητας.

• Διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Η δημιουργία καταφυγίου αδέσποτων ζώων βάσει της νομοθεσίας πρέπει να είναι από τις απαραίτητες προτεραιότητες. Η πόλη είναι μια από εκείνες με τα περισσότερα αδέσποτα ζώα. Η ανάγκη να στεγαστούν τα αδέσποτα είναι ουσιαστική για τη διαβίωση τόσο των ζώων, όσο και των πολιτών.

• Πολιτιστική δραστηριότητα. Χωρίζεται σε εκείνη που έχει σχέση με τη νεότερη δημιουργία και την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας. Τα έως τώρα παραδοσιακά γλέντια μπορεί να είναι μόνο μια πτυχή στην όλη πολιτιστική δράση του δήμου. Οι δημιουργοί πρέπει να βρουν θέση τους εντός της πολιτισμικής δραστηριότητας. Η αρχαία πολιτισμική κληρονομιά επίσης είναι δυνατόν σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς να αναδείξει μνημεία της πόλης.

• Εξασφάλιση οικονομικών πόρων από τα ευρωπαϊκά προγράμματα αλλά και από τον Τακτικό προϋπολογισμό (ΕΣΠΑ, Φιλόδημος κλπ) ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες.

Τα παραπάνω είναι ζητήματα που έχουν θιχθεί λίγο ή πολύ από όλες τις δημοτικές παρατάξεις. Η διαφορά είναι στο τρόπο με τον οποίο προτείνουν  να λύσουν τα προβλήματα. Άλλες επικαλούνται την ευχή του λαού γενικώς και άλλες επικαλούνται τη χειρά βοηθείας του κράτους που είναι συγγενής πολιτικά ή ευνοϊκά διακείμενο  ή ακόμη και των ιδιωτών που με στόχο το κέρδος θα λύσουν όλες τις ανεπάρκειες. Η λύση βρίσκεται κάπου στη μέση. Τίποτε δε μπορεί να γίνει αν δεν αφουγκραστεί η κάθε δημοτική αρχή τον απλό πολίτη. Τίποτε δε μπορεί να γίνει αν η κάθε δημοτική αρχή δεν θέσει εκείνη πρώτη τις προτεραιότητες. Τίποτε δε μπορεί να γίνει αν δεν ληφθεί υπόψη η κάθε θεσμική αρμοδιότητα. Τίποτε δε μπορεί να γίνει αν δεν ληφθεί υπόψη η κάθε συλλογική δράση. Τίποτε δε μπορεί να γίνει αν κάθε δημοτική αρχή δεν αποσπάσει την κάθε δυνατή χρηματοδότηση η οποία θα ενισχύσει τα οικονομικά της. Τίποτε δε μπορεί να γίνει αν δεν υπάρξει στροφή στο περιβάλλον και στο Συμπολίτες μας.